Belki Mütecisin Şimdi Kendi Yurdunda
Psikolojik Deli Erdi Yazıyor...
Ve vazgeçemediklerim, bendeki yerlerinden habersizler şimdi… Vazgeçmenin güzel yanı mı bu bilmiyorum. Cehalet en büyük mutluluktur belki. Sen ondaki yersizliğini biliyorsun, o sendeki yerini bilmiyor.
Anlaşılmak adına verdiği savaşı kaybeden zavallı bir savaşçısın. Bilmek mağlup etti seni. Hayır, aslında daha doğru cümle, bilmek mağlup ediyor… Mağlup olmaktan vazgeçmiyorsun çünkü. Yenilmeye devam ediyorsun…
Hadi, savaşarak yenilmenin gururunu yaşa şimdi bir köşe başında. Taktikler geliştir… Bir adım geri mi dursan, yoksa sırnaşık bir role mi bürünsen… Sahi, hangisi rol olurdu senin için… Geri durmak mı? Vazgeçiyor gibi görünmek mi? Yoksa kazanmaya çalışmak mı? Roller hayatın gerçekleriyle örtüşmüyor işte…
Sahaf raflarında tozlu bir kitabın arasında kurutulmuş çiçeğin yeniden yeşermeyi beklemesi gibi senin umutların…
Belki, mültecisin şimdi kendi yurdunda…
Olsun, sen vazgeçme umutlarından…
***
ÖNCEKİ YAZI:
https://www.ajans32.com/tren-geldi-sair-gitti-ben-44251h.htm
