ÖFKELİ MİSİNİZ?
Öfkemi kontrol edebiliyorum. Evet hayır
Kavgadan uzak duruyorum Evet hayır
Tartışırken sesimi yükseltmiyorum. Evet hayır
Sabah kalktığımda stresli oluyorum. Evet hayır
İnsanlarla konuşurken ters ve kaba cevaplar vermiyorum. Evet hayır
İnsanlara güler yüzlü davranıyorum. Evet hayır
Düşüncelerimi içime atmayıp, ifade ediyorum. Evet hayır
Tartışırken hakaret ve küfür etmiyorum. Evet hayır
BU BİR SAMİMİYET TESTİ İDİ.
EVET’LER
0-3 arası ise: sinirlerine hakim olmalısın. Her an parlamak için fırsat arıyorsun. Kendini rahatlatmak için spor ve sanatla uğraşabilirsin. Sakin olmaya çalışmalısın.
3-6 arası ise: şiddete başvurmuyorsun ama zaman zaman öfkeni kontrol altında tutamıyorsun. Biraz daha sakin olmalı ve öfkenle başa çıkmalısın.
6-8 arası ise: TEBRİKLER! Öfkeni kontrol altında tutabildiğin gibi şiddete de başvurmuyorsun. Bu özelliğini çevrende öfkesini kontrol edemeyen arkadaşlarına da aşılamalısın.
Bunu niye yaptığımı söylemem gerekirse eğer; son zamanlarda adeta öfke yüklü insanlar arasında yaşıyormuş duygusu-hissidir. Bakın etrafınıza: İnsanlarda saygısızlık sınır tanımıyor, anlayış anlamını kaybetmiş, edep yön kaybetmiş, hoşgörü gereksizleşmiş, kısacası BİLİNÇ MİYOPLAŞMIŞ! Kimse kimseyi takmıyor-önemsemiyor. Tüm öncelikler kendisinin olsun istiyor. Dünya onun ekseninde dönsün bekliyor. Narsizm bile iflas eder bu kadar geniş alanlı kişisel beğeniye! Yaşlı, engelli, hamile, güçsüz değerini yitirmiş adeta. Egonun bu kadar tavan yapması hiç te olağan değil. Demokratlaş- makla-serbestlikle/serbest yetiştirilmekle ilişkilendirenlere söyleyecek söz bulamıyorum. Değer yargılarımıza ne oldu? Trafikte bile kurallara uymayanlar/uygun olmayan araç kullanımlarıyla insanları ve hayatları riske edebilen, kaldırımlarda bile yürüme alanı bırakmayanlar: KENDİNİZE GELİN! Yok mu bu insanların aileleri? Kimse demiyor mu ETRAFINI RAHATSIZ ETME! Diye?
Diğer illeri bilmem ama yaşanabilir iller listesinde başı çeken Isparta’da ben bunları normal bulmuyorum. YAKIŞTIRAMIYORUM!
Bana EĞİTİM ŞART falan demeyin. Okullarda saygısızlık, başkalarının haklarına ve alanlarına tecavüz öğretilmiyor. Herşeyi okuldan bekleyen anlayışın iflas ettiği bir dönemi yaşıyoruz. Ailelerin ev ortamındaki konuşmaları-davranışları-yönlendirmeleri ve hatta yönelim kontrolleri herşeyi kökünden çözebilir. Eğitim şart diyorsanız ARTIK AİLELER DE DEVREYE GİRMELİ. Yoksa çocuklarımız reddedilmeyi kabul/hazmedemeyen bir yapıya gidiyor. Tatminsiz ruhlar çoğalıyor. Demedi demeyin!