Son Kez...

Kim bilir kağıt ve kalem belki de son kez buluşuyordur.

Klavyenin üzerinde gezdirdiğin parmakların son kez bu kadar sıcaktır belki.

Son kez haddini aşmış, son kez senin olmayanı sahiplenmişsindir.

Duyduğun sesler sondur belki. Elinde yarım kalan kitaptaki satırlar son satırlardır.

Yaşamak nefes almak mı sadece? Son kez düşünüyorsundur belki.

Sahi en son ne zaman taa kalbinden gülümsemiştin?
Elbette son kez umutlandığında…

Hatırlasana çok geçmedi daha, gözlerini kapatmıştın. Dudaklarına tatlı bir öpücük konmasını düşleyip, kendi kendine gülümsemiştin…

Neyse, hadi son kez kendine gel… son kez kendi sesini dinle… son kez anla; kendinden başka gidecek yerin yok. Hadi son kez kendine gel… son kez…