Üzerine yazmadık umutlarımızın DİKKAT KIRILIR!

Kalemi kağıdı sevmiyorum artık. Fark ettim de hep yalnızken yazıyorum. Yalnızlığı sevmiyorum…

İşte yine bir yalnızlığın ortasında kendimi dinliyorum.

Kendime fısıldıyorum sana söylemek istediklerimi. Gözlerini kapattığın ben, şimdi tamda düşündüğün kadar acizim.

Ben vardım sen bensizliği seçtin.

Neden başkalarının seçimlerini en acı haliyle biz yaşıyoruz ki. Başkaları dediğime bakma, sen başkası değilsin. Hala ‘başka’sın bende…

O yüzden başka bir şeye benzemiyor yokluğun.

Bizden kalan eşyalarını toplarken, kırılan umutlarımla baş başa bıraktın şimdi beni.

Sende haklısın, üzerine yazmadık umutlarımızın “Dikkat Kırılır”

Hiçbir şeyi toplamadım ben, biliyorum ki üzerinde yazmasa da kırılır umutlar…