Vicdanımı bağlayan ağır yüklerim var kalbimde..

Geçmişimin yüzüme çarptığı ışıksız gecelerde..

Umutla başlayan..

Kuşkuyla devam eden..

Çaresiz..

Gönül borcu, dualarım var..

Yalnızlığın savunmasız gölgesinde..

Dipsiz karanlıklardan gelen..

Bir garip koku var içimde..

Esaretli yalnızlığımın kokusu bu..

Geriye dönüp bakmaktan..

İleriye bakamadığım, acıklı yıllarım var..

Hüzünlerim demini almış, ince belli boş bardakta..

Üzerime sinen imtihan dolu ıssız bir küllükte..

Yarım bıraktığım, mühim hayallerim var..

İçimde bir ses var..

Ürpertici isyanımı susturan..

Hep içime ağladığım gözyaşlarımı kimsesiz bırakan..

Beynim, gözleri parlayarak bakan kalbime arkasını dönmüş..

Göz göze gelmek istemiyor..

Çığlığını dinlemiyor..

Can çekişen içindeki özü seyretmiyor..

Sığdıramadım kıskanç beynime üzüntülerimi..

İçimdeki güneşi sarmaşıklar gibi kaplayan bulutlarım var..

Boynu bükük, titriyor içim..

Bardaktan boşanırcasına yağan neşesiz yağmurlarda..

Bir daha hiç gelmeyecek..

Sütliman açık denizlere uçan sessiz martılarım var..

Ama hâlâ masum..

Yürek yakan bir kalp çarpıntısı var içimde..

Uykusuz, solgun gecelerde..

Yarınla avunduğum..

Avuçlarımın içinde saklı..

Kaybolan tarihlerim var..

Bu bir kaybediş..

Boğuk bir çaresizlik işte..

Yine renksiz rüyalar görmeye başlamadan önce..

Gözlerim kanlı, sessiz gözyaşlarımla..

Hesabını ödeyemediğim..

Mahrum bir mücadele işte..

Daha ne diyeyim..

Var oğlu var işte..

Ve..

Anlat anlat bitmeyecek işte!..

Selam ve Sevgilerimle,

Cevdet Gökhan TÜZÜN